Ir arriba

Historia, patrimonio e recursos turísticos de A Merca

Ao longo do Río Arnoia están os máis antigos vestixios, como os castros da Peneda da Lebre, Outeiro de San Marcos, o do Monte do Castro de Olás e o Castro dá Rodela que é o de maiores dimensións. Así mesmo, o paso da vía romana que unía Braga con Lugo, favoreceu a romanización.

En arquitectura civil destacan diversas casas solariegas en todo o municipio, entre as que destacan A Casa dá Rapela en Salpurido, o pazo de Santa María de Olás de Vilariño, cunha bela solaina voada e unha casa solariega e unha torre almenada, que parece que pertenceu ao duque de Bragança. Conta ademais o municipio cun notable conxunto de hórreos que testemuñan unha gran riqueza agrícola: son os hórreos de Santa María dá Merca, e constitúen un dos conxuntos máis interesantes e representativos da Galicia rural.

Tamén destacan a casa da rapela en Salpurido, o Pazo de Santa María de Olás de Vilariño, o Castro da Peneda dá Lebre, o Castro de Outeiro de San Marcos, o Castro do Monte do Castro de Olás e o Castro da Rodela.

Historia: Os vestixios arqueolóxicos existentes fan referencia a un importante fenómeno castrexo, particularmente intenso en torno ao río Arnoia, onde os castros se dispoñen obedecendo a un criterio defensivo. Así mesmo, o paso da vía romana que unía Braga con Lugo, favoreceu a romanización. Durante a Idade Media tivo lugar unha importante colonización monacal ligada ao convento benedictino de San Rosendo de Celanova, fundado no século X. Devandito mosteiro, sostivo importantes litixios cos señoríos que posuían cotos no territorio municipal, entre eles o señorío dos Duques de Bragança en nome da monarquía portuguesa, o dos Conde de Monterrei e o do Conde de Ribadavia.

Iglesia

Arquitectura Relixiosa

IGREXA DE NOSA SEÑORA DE LOURDES DE A MANCHICA

IGLESIA DE NUESTRA SEÑORA DE LOURDES DE A MANCHICA

Igrexa construída entre 1959-1960 polo sacerdote Rvdo. José Gayo Arias. Destacan no seu interior dous retablos neogóticos así como un conxunto de interesantes vidreiras con escenas alusivas a santos e á vida da Virxe.

Ao fondo do adro-cemiterio atopamos a gruta da Virxe, construída con cantos rodados.

IGREXA DE SAN ANDRÉS DE PROENTE

IGLESIA DE SAN ANDRÉS DE PROENTE

A igrexa arquitectonicamente ten dúas etapas de construción: a capela maior, do século XVI-XVII, cuberta con bóveda estrelada, os nervios da cal arrancan de ménsulas con figuración de rostros humanos, e a nave, cuberta de madeira, obra do século XVIII, tal e como se documenta na lenda da fachada: "ESTA OBRA FIXO FRANCISCO ARAUJO E BRANCO.... ANO 1789".

IGREXA DE SAN ANDRÉS DE ZARRACÓS

IGLESIA DE SAN ANDRÉS DE ZARRACÓS

Igrexa barroca edificada en 1747 por Francisco da Costa. Dunha soa nave, con cuberta de madeira, na que destacan a capela maior á que se accede por un arco triunfal de medio punto. O retablo maior é do século XVIII, barroco con estípites, con interesantes representacións por parellas dos evanxelistas e que conservan a súa policromía orixinal.

Conserva unha curiosa imaxe en escaiola que representa un neno coñecido no ámbito como San Ciriz ou San Quiricio, que ao parecer foi fillo de Xulieta, ambos os dous martirizados en época de Diocleciano, ano 303, na cidade de Iconio (Asia Menor). O pequeno Quiricio ao ver que torturaban á súa nai, berraba de tal maneira que o xuíz o estampou contra unha tarima. Por iso, entre os seus atributos aparece a palma do martirio.

IGREXA DE SAN PEDRO DE A MEZQUITA

IGLESIA DE SAN PEDRO DE A MEZQUITA

Sábese que existía no ano 986 por un documento que a cita. Polo tanto a súa orixe é claramente románica de finais de s. XII e foi construida sobre un templo anterior. Declarado monumento Nacional histórico-artístico en 1931. Constitúe esta igrexa un magnífico exemplar do románico de transición.

Igrexa dunha soa nave dividida por tres arcos sostidos por contrafortes, cuberta de madeira (excepto ábsida) e ábsida semicircular; arco triunfal apuntado, sobre semicolumnas pegadas. A ábsida, que é una bóveda ojival, está cuberta primeiro con bóveda de nervaduras, e logo con casca ou cuarto de esfera sobre nervios radiais, datadas no s. XIII; tanto nos tres vans, como nos alzados laterais, ten ventás de arcos semicirculares sobre columnas.

A fachada presenta unha portada de arquivoltas lixeiramente apuntadas e decoradas xeometricamente, que descansan sobre columnas con capiteis de decoración variada. Entre os contrafuertes e a porta están as figuras de San Pedro e Santa Ana. O tímpano está ilustrado e na parte alta da fachada disponse unha ventá con arco de medio punto axedrezado, e un pequeno rosetón decorado con motivos florais. Ademais tamén destacan un interesante conxunto de relevos, e as portas laterais, cunha delicada decoración. A parte superior dos contrafuertes teñen un cordeiro, o da dereita, e unha loba aleitando unhas crías o da esquerda. A fachada remata cun "Agnus Dei". No lateral dereito levántase a torre do campanario. Outro exemplo da arte relixioso é o cruceiro de Vilar, con fuste e capitel corintio.

IGREXA DE SAN XÉS DE FARAMONTAOS

IGLESIA DE SAN XÉS DE FARAMONTAOS

Igrexa situada xunto a un antigo castro. Presenta unha soa nave con cuberta de madeira na que destaca a capela maior. Dende o lugar hai excelentes vistas panorámicas.

IGREXA DE SANTA MARÍA DE CORVILLÓN

IGLESIA DE SANTA MARÍA DE CORVILLÓN

Igrexa barroca do século XVIII, con modificacións non século XX. Cuberta con madeira, destaca a capela maior, de bóveda de crucería, da que os nervios arrancan de catro ménsulas situadas en altura á metade da parede.

O retablo maior é do último terzo do século XVIII, en estilo neoclásico. Tribuna sostida por dúas columnas que levan pegadas unhas pías de auga bendita. Na sancristía retablo barroco de columnas salomónicas e decoración vexetal, obra do segundo terzo do século XVII, alberga nas súas fornelas ás imaxes de San Blas, San Miguel e San Roque.

En 1941 e como consecuencia dun vendaval, parte dá igrexa foi destruída, polo que foi necesario reconstruír os danos, dotando ao edificio dunha torre maciza pegada á fachada e construída por canteros locais. Non seu interior destacan ás imaxes de San Miguel, San Pedro e San Pablo e ás imaxes dá Asunción e Inmaculada.

IGREXA DE SANTA MARÍA DE ENTRAMBOSRÍOS

IGLESIA DE SANTA MARÍA DE ENTRAMBOSRÍOS

Igrexa de construción sinxela do século XVIII, dunha soa nave e capela maior, que tivo posiblemente a súa orixe nunha pequena ermida derrubada no século XVII. No seu interior destaca o retablo maior, neogótico e un retablo lateral barroco dedicado á Inmaculada. Conserva tamén no seu interior un artesanado de tradición mudéxar que cobre a nave. Na porta lateral dereita, destaca un escudo de armas barroco datado entre os séculos XVII e XVIII.

IGREXA DE SANTA MARÍA DE OLÁS

IGLESIA DE SANTA MARÍA DE OLÁS

Igrexa de construción barroca, século XVIII, aínda que con reformas no século XX debidas á destrución que sufriu consecuencia do vendaval acaecido en 1941.

No seu interior destaca o retablo maior, barroco, realizado polo Mestre González entre 1735-36.

IGREXA DE SANTA MARÍA DE VILAR DE PAIO MUÑIZ

IGLESIA DE SANTA MARÍA DE VILAR DE PAIO MUÑIZ

A igrexa parroquial, con cubrición de madeira, parece ter varias etapas construtivas como se reflicte nunha inscrición que figura ao exterior, na que se le ": ESTA OBRA FÍXOSE NO ANO 1611, SENDO CURA DOMINGO...COSTA "... ". Avalan esta opinión os restos dunha posible fornela do século XV-XVI situada no interior da igrexa e a existencia dunha Virxe co Neno, obra do século XVI conservada nun retablo neogótico. Na súa maior parte a igrexa é obra do século XVIII, ao igual que o seu retablo maior. O máis interesante do conxunto é o sepulcro do Señor de Paio Muñiz, don Pedro López Mosquera Vilar e Pimentel. O sepulcro, introducido nun lucillo, data do ano 1632.

IGREXA DE SANTA OLAIA DE PARDERRUBIAS

IGLESIA DE SANTA OLAIA DE PARDERRUBIAS

Igrexa do Século XVIII, cuberta con madeira que simula unha bóveda na nave e a varias augas na capela maior. Os arcos da nave descansan en ménsulas incrustadas na parede. No seu interior destacan tres retablos datados en 1767, o maior e dous laterais. Sobresaen os relevos do retablo maior que representan o Nacemento de Cristo, a Adoración dos Pastores e a Visitación da Virxe á súa prima Isabel.

Puente

Arquitectura

CONXUNTO DE HÓRREOS DE A MERCA

CONXUNTO DE HÓRREOS DE A MERCA

É un dos conxuntos etnográficos máis interesantes de Galicia, destacando o alto número de exemplares (34) e o efecto conseguido na súa orientación, que é practicamente a mesma. Reflicten a riqueza agrícola destas terras, e son todos dunha mesma tipoloxía: cámaras de madeira con cuberta a dúas augas de tella e con soportes de pedra formados por pés ou cepas.

O feito de encontrarnos ante unha aldea de agrupación pechada, fixo que os veciños dispuxesen deste espazo para a instalación dos os seus canastros, buscando unha mellor ventilación para tóllalas, o que tamén explica a orientación uniforme destas construcións.

Mosteiro de San Pedro en Ramirás
Torre de Vilanova dos Infantes
Celanova
Claustro do Mosteiro de Celanova
Natureza (Pontedeva)
Terras de Celanova
Mosteiro de Celanova
Hípica O Mundil (Cartelle)

Cada viaxe é unha nova ilusión. Descobre ¡Terras de Celanova!

Teléfono de contacto

988 45 16 46

CONTACTO

HORARIO DE ATENCIÓN

  • Luns a venres: 9:00 a 14:30

AVISO LEGAL  |  POLÍTICA DE PRIVACIDADE  |  POLÍTICA DE COOKIES

Copyright © 2016 Mancomunidade Terra de Celanova - Todos os dereitos reservados  |  Zona privada  |  Web realizada por Grupo5.com

As cookies permítennos ofrecer os nosos servizos. Ao utilizar os nosos servizos, acéptase o uso que facemos das cookies. ACEPTAR  pulsar aqui para máis información.